Wirus brodawczaka ludzkiego występuje powszechnie, a skutki zarażenia nim mogą być bardzo niebezpieczne dla zdrowia, a nawet życia. Ten patogen odgrywa kluczową rolę w powstawaniu szyjki macicy u kobiet, choć na zakażenie nim wywołane cierpią często także i mężczyźni. Wirus przenosi się głównie drogą płciową, a przebieg zakażenia jest zwykle bezobjawowy co sprawia, że trudno się go wykrywa – test na HPV należy więc traktować jako element profilaktyki, który staje się szczególnie istotny przy genetycznym ryzyku nowotworu, podczas ciąży oraz przy intensywnym życiu seksualnym. Objawem obecności wirusa niskiego ryzyka są też kłykciny kończyste – nieestetyczne brodawki na narządach płciowych.
Niejednorodny wirus HPV

Nie istnieje jeden wirus HPV odpowiadający za całość objawów i zakażenie. Jego odmian jest wiele, w tej chwili znane jest około sto typów HPV. Różnią się one stopniem szkodliwości – część wywołuje zmiany na skórze (na przykład brodawki lub kłykciny kończyste), inne mogą zwielokrotnić ryzyko zachorowania na raka. Powodem takiego działania wirusa są zawarte w jego budowie onkoproteiny, które stymulują namnażanie się komórek nowotworowych. Wirus HPV w różnych postaciach jest niezwykle częsty, przy czym niestety w wielu przypadkach pozostaje niezdiagnozowany. Test na HPV wciąż nie jest popularnym elementem profilaktyki, choć pewne grupy osób powinny wykonywać go regularnie – na przykład kobiety po trzydziestym roku życia.

Wirusy wysokoonkogenne

Podział wirusów brodawczaka ludzkiego przebiega w dużym uogólnieniu według powodowanych przez niego skutków. Jedną z grup wirusa jest HPV wysokoonkogenny, czyli przyczyniający się do powstawania nowotworów. Zakażenie nim nie determinuje powstania raka, jednak powoduje zwiększenie ryzyka nawet pięćset razy, jeśli nie jest leczone. Oprócz raka szyjki macicy, HPV ma swój udział w niemal każdym nowotworze pochwy, sromu, odbytu, a także gardła i języka. Dlatego też warto wykonać test na HPV chociaż raz na kilka lat.

Wirusy niskoonkogenne

Drugą grupą wirusów HPV są wirusy niskoonkogenne. Zakażenie większością z nich przebiega bez objawów i mija samoistnie w okresie do dwóch lat od powstania. Jednak niektóre powodują powstawanie zmian skórnych takich jak kłykciny kończyste – występujące na narządach płciowych wewnętrznych oraz zewnętrznych wyrostki, które można usunąć za pomocą poprawnie prowadzonego leczenia.

Typy niskiego ryzyka mają także swój udział w tworzeniu się brodawek i kurzajek stóp. Wirus dość intensywnie się rozprzestrzenia, stąd warto szybko reagować i rozpoczynać leczenie. Powstałe brodawki można wprawdzie usunąć, jednak zwykle jest to dość uciążliwy proces, który czasami wiąże się z koniecznością ingerencji chirurga lub użycia lasera. Dzieje się tak, gdy brodawki i kłykciny nie znikają pod wpływem stosowania innych metod.

Więcej na temat chorób wenerycznych przeczytasz na stronie e-wenerolog.pl